We have started summer 2021 with our usual climb/walk to the top of Tinto Hill. Good fun as always, great views, not too challenging even for Joseph. Perfect adventure on a sunny Sunday afternoon. Who could object? Well, apparently, there are some teenage boys who can easily object to the idea of a great hill-walk, and opt for an afternoon of XBox gaming instead. Would you believe it?
When asked, on his return from school today, about how everyone felt in the class after such a long break, Joseph said in his usual booming voice: “Some were nervous, some confused, and some happy!” That sounded a bit intriguing, so we asked if he was nervous. “No” was the resounding reply. “How many people were confused then?” we asked, to which he responded without hesitation: “Only me!”
He did seem rather happy though 🙂
Józek zapytany dziś po powrocie do domu, jak czuli się wszyscy w szkole po tak długiej przerwie, oznajmił swoim charakterystycznym grzmiącym głosem: „Niektórzy byli nieco poddenerwowani, niektórzy skołowani, a niektórzy szczęśliwi!”. Po tym nieco intrygującym stwierdzeniu zapytaliśmy, czy był zdenerwowany. „Nie!” zabrzmiała natychmiastowa riposta. Zapytaliśmy więc ile osób było skołowanych, na co odparł bez wahania: „Tylko ja!”.
Tak czy inaczej wyglądał na szczęśliwego 🙂
If you ever wondered what what you could give up for Lent, or how to best prepare for Easter, here are some imaginative ideas from our Joseph. It it did not take him long to come up with a brilliant plan for Lent, supported by rock-solid rationale and vivid illustrations. The pictures are useful in case you were wondering what the “Friday night funking” really was. I didn’t know either. Also, not to be overlooked, the “no shouting” resolution is very much appreciated by the whole family, even though it may take a while to apply in practice. 🙂
Jeżeli kiedykolwiek zastanawialiście się co warto sobie odmówić w Wielkim Poście, czy też jak się przygotować do Wielkiej Nocy, oto kilka ciekawych pomysłów naszego Józka. Nie zajęło mu dużo czasu opracowanie genialnego planu wielkopostnego, popartego solidnymi uzasadnieniem i żywymi ilustracjami. Ilustracja jest szczególnie przydatna na wypadek, gdybyś się zastanawiał, czym tak naprawdę jest „Friday night funkin” (ang. zabawa piątkowej nocy, czy też „gorączka piątkowej nocy”). Poza tym, nie wolno przeoczyć odważnego postanowienia „nie krzyczę”, które zostało docenione przez całą rodzinę, chociaż wdrożenie tego w praktyce może trochę potrwać. 🙂
With this happy family photo we are braving into 2021 with moderate optimism but full of hope. Optimism is moderate as the world seems to be going through a turbulent period, and it is unlikely that the all the problems will disappear overnight, but we are full of hope as we know that, at the end of the day, God is in control and will not abandon us in this “valley of tears”. As a family we must be grateful for the good health, prosperity and safety we have enjoyed in 2020. Despite all the restrictions and limitations to freedom we have experienced, we cannot really complain. We are all well fed and still relatively good looking, no? 🙂
We only hope that those who did suffer most during the past year will find some consolation and rapid improvement of their situation in the coming months.
Wishing you all the best for the New Year 2021!
Z pomocą tego wesołego rodzinnego zdjęcia, w nastroju umiarkowanego optymizmu, ale pełni nadziei, wchodzimy odważnie w Nowy Rok 2021. Optymizm jest umiarkowany, gdyż świat wydaje się przechodzić burzliwy okres i jest mało prawdopodobne, aby wszystkie problemy zniknęły z dnia na dzień, ale jesteśmy pełni nadziei, ponieważ wiemy, że cokolwiek by się nie wydarzyło, Bóg ma nad wszystkim kontrolę i nie pozostawi nas samych. Jako rodzina musimy być niezmiernie wdzięczni za zdrowie i bezpieczeństwo, którymi cieszyliśmy się w 2020 roku. Pomimo wszelkich ograniczeń wolności, jakich doświadczyliśmy, grzechem byłoby się uskarżać na los. Wszyscy jesteśmy dobrze odżywieni i nadal stosunkowo dobrze się prezentujący, nieprawdaż? 🙂
Mamy tylko nadzieję, że ci, którzy najbardziej ucierpieli w minionym roku, w najbliższych miesiącach znajdą pocieszenie i szybką poprawę swojej sytuacji.
Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku 2021!
Santa’s Poem to baby Jesus
My dear precious Jesus, I did not mean to take your place,
I only bring toys and things and you bring love and grace.
People give me lists of wishes and hope that they came true;
But you hear prayers of the heart and promise your will to do.
Children try to be good and not to cry when I am coming to town;
But you love them unconditionally and that love will abound.
I leave only a bag of toys and temporary joy for a season;
But you leave a heart of love, full of purpose and reasons.
I have a lot of believers and what one might call fame;
But I never healed the blind or tried to help the lame.
I have rosy cheeks and a voice full of laughter;
But no nail—scarred hands or a promise of the hereafter.
You may find several of me in town or at a mall;
But there is only one omnipotent you, to answer a sinner’s call.
And so, my dear precious Jesus, I kneel here to pray;
To worship and adore you on this, your holy birthday.
Is this something that has been on Santa’s mind for many, many years, but never had enough time to write it down or shout it out from his sledge, being somewhat busy around Christmas? Well, at least I believe so. Maybe we should all give Santa a break sometimes to stop and think about what we truly need at this time?
Wishing you a wonderful Merry Christmas!
The Dyśko Family
Even though with some delay, and only in a small company of the closest family and godparents, our Daniel had a most beautiful day for his First Communion which took place in the Holy Ghost Fathers’ community in Carfin. It is worth noting that without realising Daniel has made history for the Spiritans in Carfin as this was the first ever celebration of First Holy Communion since the Carfin house was established in 1974. With the addition of gorgeous sunny weather, you could be forgiven for believing it was May, rather than end of September. It was a very special peaceful day, filled with joy and the Holy Spirit. This smiling happy boy in a kilt could not have been happier.
Pomimo pewnego opóźnienia oraz w nielicznym gronie najbliższej rodziny i rodziców chrzestnych, nasz Daniel przyjął Pierwszą Komunię Świętą w kaplicy zgromadzenia ojców Ducha Świętego w Carfin. Przy tej okazji, zupełnie nie zdając sobie z tego sprawy, Daniel był sprawcą historycznego wydarzenia, gdyż od momentu założenia w roku 1974, jeszcze nie przyjmował Pierwszej Komunii Świętej we wspólnocie ojców Duchaczy w Carfin. Doprawdy epokowe wydarzenie, nieprawdaż? 🙂
Dodatkowo, przy pięknej i słonecznej pogodzie jaką mieliśmy dzisiaj, można było łatwo zapomnieć, że to już koniec września, a nie maj kiedy to komunia miała się odbyć. Doprawdy wspaniały dzień, wypełniony radością i Duchem Świętym. Ten chłopak w szkockiej spódniczce jest dziś bardzo szczęśliwy.
Back in 2004 at the tender age of zero Jakub Karol enjoyed an impromptu concert in Piotrkowska Street with the famous pianist Arthur Rubinstein, who was born and lived in Łódź. At that moment Jakub Karol simply enjoyed the experience of touching cool piano keys, while sitting next to the cool guy with massive hands and nose. What did they play? Nobody really knows, apart from them of course, but they certainly both looked like they were having great fun, and even though we did not hear a thing, it was a pure joy to watch this classico duet.
Little did he know that much later, young but not-as-tender Jakub Karol of seventeen, will be giving a real impromptu concert of classical pieces, for his great uncle James visiting from Portugal, who will be most delighted and impressed with his performance.
Such is life, …like a box of chocolate, you never know what you’re gonna get.
It was a fine sunny afternoon. Without realising we have reached a major milestone in our family development, a sort of “maturity level”, the 18th Wedding Anniversary. Are we really mature and responsible? Have we become a bit more serious and a bit less crazy? Maybe yes, maybe no. You can judge for yourself by scanning through the snapshots of the day below. We hope the level of our “madness” is self evident, and although some of us grow taller and some of us a bit more stiff, we are still as young at heart as ever, and looking forward to all future crazy milestones in our marriage.
To było piękne słoneczne popołudnie. Nie do końca zdając sobie z tego sprawę, osiągnęliśmy kolejny etap w rozwoju naszej rodzinki, swego rodzaju “poziom dorosłości”, osiemnastą rocznicę ślubu. Czy jesteśmy już teraz dorośli i w pełni odpowiedzialni? Czy staliśmy się bardziej poważni i mniej szaleni? Może tak, może nie. Sami się o tym możecie przekonać na podstawie fotek z naszej uroczystości. Jak nie trudno zauważyć poziom naszego “szaleństwa” jest ewidentny. Chociaż niektórzy z nas rosną w górę ponad miarę, a innym zaczyna strzykać w krzyżu, w sercu jesteśmy ciągle młodzi, i cieszymy się na każdy kolejny etap naszej wspólnej przygody.