With this happy family photo we are braving into 2021 with moderate optimism but full of hope. Optimism is moderate as the world seems to be going through a turbulent period, and it is unlikely that the all the problems will disappear overnight, but we are full of hope as we know that, at the end of the day, God is in control and will not abandon us in this “valley of tears”. As a family we must be grateful for the good health, prosperity and safety we have enjoyed in 2020. Despite all the restrictions and limitations to freedom we have experienced, we cannot really complain. We are all well fed and still relatively good looking, no? 🙂
We only hope that those who did suffer most during the past year will find some consolation and rapid improvement of their situation in the coming months.

Wishing you all the best for the New Year 2021!

Z pomocą tego wesołego rodzinnego zdjęcia, w nastroju umiarkowanego optymizmu, ale pełni nadziei, wchodzimy odważnie w Nowy Rok 2021. Optymizm jest umiarkowany, gdyż świat wydaje się przechodzić burzliwy okres i jest mało prawdopodobne, aby wszystkie problemy zniknęły z dnia na dzień, ale jesteśmy pełni nadziei, ponieważ wiemy, że cokolwiek by się nie wydarzyło, Bóg ma nad wszystkim kontrolę i nie pozostawi nas samych. Jako rodzina musimy być niezmiernie wdzięczni za zdrowie i bezpieczeństwo, którymi cieszyliśmy się w 2020 roku. Pomimo wszelkich ograniczeń wolności, jakich doświadczyliśmy, grzechem byłoby się uskarżać na los. Wszyscy jesteśmy dobrze odżywieni i nadal stosunkowo dobrze się prezentujący, nieprawdaż? 🙂
Mamy tylko nadzieję, że ci, którzy najbardziej ucierpieli w minionym roku, w najbliższych miesiącach znajdą pocieszenie i szybką poprawę swojej sytuacji.

Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku 2021!

Santa’s Poem to baby Jesus
My dear precious Jesus, I did not mean to take your place,
I only bring toys and things and you bring love and grace.
People give me lists of wishes and hope that they came true;
But you hear prayers of the heart and promise your will to do.
Children try to be good and not to cry when I am coming to town;
But you love them unconditionally and that love will abound.
I leave only a bag of toys and temporary joy for a season;
But you leave a heart of love, full of purpose and reasons.
I have a lot of believers and what one might call fame;
But I never healed the blind or tried to help the lame.
I have rosy cheeks and a voice full of laughter;
But no nail—scarred hands or a promise of the hereafter.
You may find several of me in town or at a mall;
But there is only one omnipotent you, to answer a sinner’s call.
And so, my dear precious Jesus, I kneel here to pray;
To worship and adore you on this, your holy birthday.

Is this something that has been on Santa’s mind for many, many years, but never had enough time to write it down or shout it out from his sledge, being somewhat busy around Christmas? Well, at least I believe so. Maybe we should all give Santa a break sometimes to stop and think about what we truly need at this time?

Wishing you a wonderful Merry Christmas!
The Dyśko Family

Even though with some delay, and only in a small company of the closest family and godparents, our Daniel had a most beautiful day for his First Communion which took place in the Holy Ghost Fathers’ community in Carfin. It is worth noting that without realising Daniel has made history for the Spiritans in Carfin as this was the first ever celebration of First Holy Communion since the Carfin house was established in 1974. With the addition of gorgeous sunny weather, you could be forgiven for believing it was May, rather than end of September. It was a very special peaceful day, filled with joy and the Holy Spirit. This smiling happy boy in a kilt could not have been happier.

Pomimo pewnego opóźnienia oraz w nielicznym gronie najbliższej rodziny i rodziców chrzestnych, nasz Daniel przyjął Pierwszą Komunię Świętą w kaplicy zgromadzenia ojców Ducha Świętego w Carfin. Przy tej okazji, zupełnie nie zdając sobie z tego sprawy, Daniel był sprawcą historycznego wydarzenia, gdyż od momentu założenia w roku 1974, jeszcze nie przyjmował Pierwszej Komunii Świętej we wspólnocie ojców Duchaczy w Carfin. Doprawdy epokowe wydarzenie, nieprawdaż? 🙂
Dodatkowo, przy pięknej i słonecznej pogodzie jaką mieliśmy dzisiaj, można było łatwo zapomnieć, że to już koniec września, a nie maj kiedy to komunia miała się odbyć. Doprawdy wspaniały dzień, wypełniony radością i Duchem Świętym. Ten chłopak w szkockiej spódniczce jest dziś bardzo szczęśliwy.

Back in 2004 at the tender age of zero Jakub Karol enjoyed an impromptu concert in Piotrkowska Street with the famous pianist Arthur Rubinstein, who was born and lived in Łódź. At that moment Jakub Karol simply enjoyed the experience of touching cool piano keys, while sitting next to the cool guy with massive hands and nose. What did they play? Nobody really knows, apart from them of course, but they certainly both looked like they were having great fun, and even though we did not hear a thing, it was a pure joy to watch this classico duet.

Little did he know that much later, young but not-as-tender Jakub Karol of seventeen, will be giving a real impromptu concert of classical pieces, for his great uncle James visiting from Portugal, who will be most delighted and impressed with his performance.
Such is life, …like a box of chocolate, you never know what you’re gonna get.

It was a fine sunny afternoon. Without realising we have reached a major milestone in our family development, a sort of “maturity level”, the 18^th Wedding Anniversary. Are we really mature and responsible? Have we become a bit more serious and a bit less crazy? Maybe yes, maybe no. You can judge for yourself by scanning through the snapshots of the day below. We hope the level of our “madness” is self evident, and although some of us grow taller and some of us a bit more stiff, we are still as young at heart as ever, and looking forward to all future crazy milestones in our marriage.

To było piękne słoneczne popołudnie. Nie do końca zdając sobie z tego sprawę, osiągnęliśmy kolejny etap w rozwoju naszej rodzinki, swego rodzaju “poziom dorosłości”, osiemnastą rocznicę ślubu. Czy jesteśmy już teraz dorośli i w pełni odpowiedzialni? Czy staliśmy się bardziej poważni i mniej szaleni? Może tak, może nie. Sami się o tym możecie przekonać na podstawie fotek z naszej uroczystości. Jak nie trudno zauważyć poziom naszego “szaleństwa” jest ewidentny. Chociaż niektórzy z nas rosną w górę ponad miarę, a innym zaczyna strzykać w krzyżu, w sercu jesteśmy ciągle młodzi, i cieszymy się na każdy kolejny etap naszej wspólnej przygody.

Due to lock-down, holidays this year have been quite different to what we are normally used to. No long car journeys, no visiting of relatives or friends, no swimming pools, foreign counties, or sightseeing, basically no holiday adventure as we know it. Yet, we still managed to mobilise a decent crowd of people, including our not-so-outgoing boys, and achieved four fantastic Scottish hill walks!

That is a combined height of 1908 m (6,258.24 ft) or two munros in Scottish terms. Even if not not quite the crazy National Three Peaks Challenge, it was a decent achievement for us, i.e. four small hills in three weeks rather then three highest peaks in 24h. In total we managed to get 63 bodies, some quite naturally lazy and some still quite tiny, up those hills and into the wild. One could easily argue that we did have a great holiday adventure after all! 🙂

Benon’s cartoon style art is always very imaginative, funny and full of details of his daily life, which makes it enjoyable and interesting to view. First things first: family and friends, comfy bed, and then XBox. What else does a boy need in life? At least he’s got his priorities right! 🙂

By outer appearance this Easter is definitely different than any other Easter before, yet the joy of the Resurrection is unchanging, as real as ever, something we can always hang on to in difficult times.
To all who visit this site, we would like to wish much happiness, peace and hope during in this special time, and much strength in the coming weeks and months.
Happy Easter!

Patrząc z zewnątrz, tegoroczna Wielkanoc zdecydowanie różni się od tej, do której jesteśmy przyzwyczajeni, jednakże radość Zmartwychwstania jest niezmienna, jak zawsze realna i dodająca otuchę w trudnych chwilach.
Wszystkim, którzy odwiedzają naszą stronę, życzymy dużo szczęścia, spokoju i nadziei w tym szczególnym czasie, oraz dużo siły w nadchodzących tygodniach i miesiącach.
Wesołego Alleluja!

As everyone else these days, we are in lockdown. Even though the house can be “busy” at times and it is by no means a vacation, we are fully aware how fortunate we are. Our troubles so far have not exceed much the scale of a toilet paper roll, and it would be really foolish to complain. We can still officially go for a walk once a day in our local area, get our grocery regularly, and even study and work “in the cloud”. Some may even like it better this way, especially if you are an introvert like me.
The lockdown is also a good opportunity to look around and see things we normally do not pay much attention to while we keep chasing our own fame and success. At times, it is actually good to stop and think. As Joseph’s P1 teacher sometimes says: “Pink, stop and think!”. She says that when she wants to encourage a student to work a bit longer on a task, as opposed to triple G: “Green, good to go.” Perhaps we all need a bit of “pink” these days, at least to make sure we are not making it worse for those who are on the front line of the current pandemic war.

Jak wszyscy w tych dniach, jesteśmy uziemieni całą rodziną w czterech ścianach. Pomimo tego, że w domu może być czasami nieco „gwarnie”, jesteśmy w pełni świadomi tego, że mamy dużo szczęścia w tym nieszczęściu. Nasze problemy egzystencjalne w zasadzie nie przekraczają poziomu rolki papieru toaletowego, więc nie ma tak naprawdę powodu do biadolenia. Oficjalnie możemy wychodzić raz dziennie na spacer po okolicy, możemy bez problemu zaopatrywać się w żywność, a nawet pracować i uczyć się przez internet. Niektórym taki tryb życia może nawet odpowiadać, szczególnie introwertykom… hmm, myślę trochę chyba o sobie.
Zakaz wychodzenia jest również sposobnością na rozejrzenie się wkoło i zauważenie tego wszystkiego, co normalnie nie przyciąga naszej uwagi ze względu na ciągły pośpiech i pogoń za sukcesem. Czasami dobrze jest się zatrzymać i głębiej zastanowić, prawda? Jak to czasem mówi nauczycielka Józka w pierwszej klasie szkoły podstawowej: „Pink, stop and think” (ang. Różowe, zatrzymaj się i pomyśl!”). Tak mówi do ucznia w klasie, gdy chce, aby spędził trochę więcej czasu nad zadanym problemem, podczas gdy normalnie chwali potrójnym G: „Green, Good to Go.” (ang. Zielone, dobra robota”). Być może wszystkim nam potrzeba troszkę „różowego” w dzisiejszych czasach, aby przynajmniej nie pogarszać obecnej sytuacji tym, którzy są na linii frontu bitwy z pandemią.